Chodzić w Prawdzie - (Paweł Jaszczuk) |
|||||||||||||
|
2 List Jana 1:(1) Starszy do wybranej pani i do jej dzieci, które w prawdzie miłuję ja, a nie tylko ja, lecz i wszyscy, którzy poznali prawdę, (2) ze względu na prawdę, która mieszka w nas i będzie z nami na wieki: (3) Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, niechaj będzie z nami w prawdzie i w miłości. (4)Uradowałem się bardzo, że między dziećmi twoimi znalazłem takie, które chodzą w prawdzie, jak przykazał nam Ojciec. (5) A teraz proszę cię, pani, abyśmy wzajemnie się miłowali, a nie podaję ci tego, jako nowego przykazania, lecz jako przykazanie, które mieliśmy od samego początku. |
||||||||||||
Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie trzeba sięgnąć do ksiąg Starego Testamentu i odnaleźć pojęcie EMET (PRAWDA) w stosunku do człowieka i w kontekście chodzenia pewną wyznaczoną przez Boga drogą. Oczywiście analizując tekst Starego Testamentu znajdziemy wiele takich przykładów. Były one doskonale znane w tradycji żydowskiej jak również przykłady "Nie chodzenia w Prawdzie", kiedy to na przykład naród wybrany nie postępował według Słowa Pana a konsekwencja była niewola babilońska. Jednak te przykłady (pozytywne i negatywne) zawsze wiązały się nie tylko z posiadaniem przeświadczenia na temat prawdy, ale konkretnym postępowaniem ludzi sprawiedliwych. Czy więc możemy wyciągnąć wiosek, że Jan jako rodowity Hebrajczyk pisząc o "Chodzeniu w Prawdzie" rozumie go w podobny sposób jak autorzy ksiąg Starego Testamentu? I czy taką właśnie treść chce przekazać odbiorcom swoich dwóch listów kiedy wspomina o "Chodzeniu w Prawdzie" ?
|
|||||||||||||
Co to jest Prawda ? - (Paweł Jaszczuk) |
|||||||||||||
|
Ewangelia Jana 18:36-38 (36) Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby z tego świata było Królestwo moje, słudzy moi walczyliby, abym nie był wydany Żydom; bo właśnie Królestwo moje nie jest stąd. (37) Rzekł mu tedy Piłat: A więc jesteś królem? Odpowiedział mu Jezus: Sam mówisz, że jestem królem. Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie; każdy, kto z prawdy jest, słucha głosu mego. (38) Rzekł do niego Piłat: Co to jest prawda? |
||||||||||||
Piłat zadał Jezusowi pytanie: Co to jest prawda? Ewangelista Jan używa tutaj greckiego słowa: Gr: Aletheia: tłumacząc dosłownie: prawda, szczerość, prawdomówność, prawdziwość, rzeczywistość.
|
|||||||||||||
Jak Było za Dni Noego – 1 |
|||||||||||||
|
A jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna Człowieczego. Jedli, pili, żenili się i za mąż wychodzili aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki i nastał potop, i wytracił wszystkich (Łk 17:26-27). Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że problem ludzi w czasach Noego polegał na stylu życia. Byli tak zajęci sprawami dnia codziennego, że nie było tam miejsca dla Boga. Jakkolwiek interesująco brzmi to przypuszczenie, jednakże nie jest to najszczęśliwsza interpretacja ponieważ Noe i jego rodzina też jedli, pili i żenili się. |
||||||||||||
Biblia objawia, że problemem ludzi w czasach Noego była wielka bezbożność i niegodziwość, które były tak ogromne w oczach Bożych, że Bóg żałował, że uczynił człowieka i postanowił zniszczyć całe swoje stworzenie przez potop (Gen 6:5-7). Skoro Biblia mówi, że tak jak było za dni Noego tak samo będzie w czasie powtórnego przyjścia Jezusa, możemy zakładać, że ludzie w tym czasie również będą żyć wyjątkowo bezbożnie.
|
List do Rzymian – 1 |
|||||||||||||
|
Napisany przez Apostoła Pawła list do Rzymian odzwierciedla konflikty pomiędzy wierzącymi w Jezusa Chrystusa poganami a żydami, szczególnie tymi niewierzącymi lub jeszcze nie wierzącymi w Mesjasza. Zbór w Rzymie, nie był założony przez Pawła. Jego powstanie ma ścisły związek z pielgrzymującymi do Jerozolimy żydami, którzy byli świadkami wylania Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy. Pierwsze lata istnienia społeczności zboru w Rzymie były zapewne wynikiem tych wydarzeń w Jerozolimie i podobnie jak w Jerozolimie zbór Rzymski był społecznością przede wszystkim żydowską. |
||||||||||||
Społeczności żydowskie w diasporze były jednakże odwiedzane przez pobożnych pogan, którzy szukali prawdy o Bogu Izraela. W rezultacie zbór w Rzymie zapewne przyciągał pogan, którzy też przyjmowali wiarę w Jezusa Chrystusa. Po wygnaniu żydów z Rzymu przez Cesarza Klaudiusza, to właśnie wierzący w Mesjasza poganie pozostali w Rzymie i przez pięć lat sami prowadzili społeczność zboru Rzymskiego. Po śmierci Cesarza Klaudiusza, na początku panowania Nerona, wypędzeni wcześniej żydzi zaczęli powracać do Rzymu i wtedy zapewne uwidoczniły się na nowo konflikty pomiędzy wierzącymi w Jezusa poganami a żydami. O tym właśnie pisze Apostoł Paweł w końcowej części listu do Rzymian (rozdziały 14 i 15). Są tam bardzo interesujące fragmenty dotyczący nie jedzenia mięsa oraz nie picia wina, które można właściwie zrozumieć tylko w kontekście skomplikowanych relacji pomiędzy wierzącymi poganami oraz żydami.
|